je gaat pas jezelf verliezen
ijs wordt water en verdampt tot regendrop
groen wordt geel en geel wordt bruin
een verschroeide tuin
ik kan dan ook maar beter mee bewegen
alles heeft z’n gang
reagerend op universele wetten
die geen mens kan beletten
het is de wet van de eeuwige beweging
iets verdwijnt niet maar wordt opnieuw geboren
de stilte in mij
doet mij luisteren naar het fluisteren reikt mij aan doet mij verstaan van vragen
naar luisteren van kijken naar zien |  |
is ruimte
en leren verstaan
kleuren die verspringen
klanken die zingen
geen illusies
proef wat het je zeggen wil
en zag het ineens voor me
je hebt een gedachte over iemand
een oordeel
en in dat oordeel veroordeel
je jezelf
wijs je jezelf af
geeft rust
in het diepst van je zijn,
dat is wat je wilt, dat is zo fijn…
geen gezeur en geen gedoe
toch zetten mensen om je heen
je soms even op een ander been
zet je in beweging, omdat je soms heel lang wacht
houden me dan een spiegel voor
en krijg ik langzamerhand door
niet is wat ik wil, misschien
dus lig ik wakker van mijn gewoel
mij niet te laten zien zoals ik voel
maar het is niet waar
dat ik het zo goed bedoel
ik durf niet te laten zien wat ik voel
voor Jan en alleman
dat is er met de paplepel in gegaan
van kinds af aan
ik kan wel gillen
dat ik het niet zou willen
en niet het fatsoen
en aangeleerde manieren
laten zegevieren
ik hoef niets
ik hoef nergens heen
ik fiets alleen
de zon op mijn gezicht
ik voel me van binnen licht
ik word de stilte gewaar
Vreugdepijn
vreugde en pijn
zitten op dezelfde lijn
de pijn van het zelfverwijt
de spijt en de zonde van de tijd
de innerlijke strijd
die je liever vermijdt
tot je hebt doorzien
wat je ergens wel wist misschien
de vreugde van het loslaten daarvan
en dat het anders kan
je opgelucht merkt
dat een barrière is weggewerkt
louterende tranen
die een weg banen
naar een andere manier van zijn
leven in de verticale lijn
het voelt wat vreemd
een beetje ontheemd
de vreugde van de pijn
kan heel intens zijn
maar je voelt dat het nodig is
het is de pijn van een gemis
om van binnen heel te zijn
vol-ledig mijn
Facetten
facet, facet, facet
in het wezen ingebed
heilige en boef
dader en slachtoffer
crimineel of goed fatsoen
arm of heel veel poen
van moordenaar tot redder in de nood
verdriet, eenzaamheid, eindigen in de goot
pooier en prostituee
alle kleuren doen mee
alle facetten van het mens-zijn
moeten begrepen zijn
kasteelheer en ganzenhoedster
koningin en voedster
struikrover, kruimeldief
ondeugend of heel erg lief
dansend van vreugde
en wanhopig in je pijn
alles moet ervaren zijn
voor en tegen
goed en fout
angst en begeerte
oorlog en vrede
alle uitersten en
alles er tussen in
elke keer als je denkt: ‘ik heb het door’,
doet het zich in een andere vorm weer voor
totdat, wanneer je in de tegenstelling dreigt te belanden
er je een lichtje gaat branden!
wanneer je dan de hobbel hebt genomen
kom je dichter bij je dromen
zou je denken…
maar ook je dromen dijen uit
en stuwen je zo vooruit
de droom is niet het doel
maar het vertrouwen op je gevoel
De kleuren maken het verschil
dat is de bril waardoor je kijkt
en alles steeds weer anders lijkt
alles constant in beweging is
en het moment het enige ‘IS’
het leven dat zoveel kleuren in zich draagt
en je steeds weer uitdaagt…
je je niets meer gaat afvragen
maar de sprong gewoon gaat wagen!
Geur-beleving
het huis waar ik logeer
heeft zeepjes
geurende zeepjes
zacht en vluchtig
als de geur van bloesem
meegevoerd door de wind
heel subtiel, bijna fragiel
mild strelend
zoet en speels
sprankelend
een vleugje geur
zwoel als een
zomer- avondbries
zacht maar intens
een vleugje
het is er maar heel even
het lijkt of die geur
heel even opent een deur
naar een beleving
of een herinnering
wat het is weet ik niet
alleen dat ik er van geniet
Ik loop door de stad
ben moe, doodmoe
realiseer me dat ik van buiten naar binnen leef
door alsmaar om me heen te kijken
van binnen een seintje: stop hiermee
want je blijft kijken
er is zoveel te zien
zoveel te bewonderen
zoveel creativiteit
aan kleur en stijl
maar onderwijl
blokkeer je Mij
Ik ben het die je wil leiden
en je leven verblijden
alles wat je om je heen ziet, verdwijnt
het gaat je leven niet verrijken
je moet steeds opnieuw weer kijken
van Mij wordt je nooit moe
Ik geef je er energie op toe
Ik wil je iets anders laten zien
wat je nog niet helemaal begrijpt misschien
Ik wil je niet alleen boeien
maar ook laten groeien
in wijsheid en inzicht
mooier dan elk aards vergezicht
dus ben je Mij even kwijt
neem dan de tijd
om weer bij jezelf te komen
de energie weer laten stromen
heel even zit ik te balen
dat ik niet over wat ik zie, kan verhalen
en zie: dit alles van tijdelijke aard
is al die aandacht niet waard
bewonder je de ander
ga je weg bij jezelf
of ga je vergelijken
vraagt je af, waarmee kan ík prijken
blijf bij jezelf
dan verdwijnt de onrust vanzelf
en word je weer die prachtige Elf
op zoek naar de wereld in zichzelf...
Het loopt niet zoals ik dacht
ik had dus iets anders verwacht
besef dan dat de mens is aan het woord
terwijl het wezen wil worden gehoord
dan sta ik in mijn kracht
wordt er niets van me verwacht
kan het alleen maar stromen
weet ik niet wat er gaat komen
deze energie zo licht
tovert een glimlach op mijn gezicht
