letterspetters

 

 och, het lijkt onbeduidend, het is maar mijn haar
maar mijn haar zit gewoon raar
het piekt, het springt en het spruit
het gaat alle kanten uit

 

modelleren heeft geen zin
de sprieten gaan er dwars tegenin
een masker, een spray of één of andere klodder
ik blijf gewoon een ouwe Flodder

 

ik heb hulpstukken genoeg
maar voor een speld of een elastiekje is het nog te vroeg
het valt niet te schikken
als het lang genoeg is kan ik er een staart in strikken

 

edoch, ik ben niet de enige met een onwillige haardos
menigeen loopt nu rond met een woekerend oerbos
waarin kleuren en vormen zich vermengen
wat weer veel nieuwe creativiteit met zich mee zal brengen

 

 

 

een onzichtbaar gevaar
loert op ons
we worden gewaar
hebben nog geen respons

 

daar zitten we dan
gevangen onder de dakpan
we leggen voorraden an
schijnveiligheid of noodplan

 

moet ik me daar nou echt druk om maken

het zal me enkel in mijn mens-zijn raken

ik hoop dat als ik de strijd niet kan winnen

ik vol vertrouwen mijn terugreis ga beginnen

 

 

  

 

Thuis

 

heel verleidelijk om te luisteren en te zien wat er om me heen gebeurt,
wat dan weer met het denken wordt ingekleurd

 

ik zak in diepe rust
me van mezelf bewust
dat ik buiten nodig heb om binnen te leren
om vervolgens steeds terug te keren
naar wie ik ben
omdat ik nog zoveel van mezelf niet ken

wat hoort bij mij en wat niet
omdat je alles steeds anders ziet

mijn vrijheid zit niet in de beperking van de muren van een huis
mijn wezen is mijn werkelijke thuis

ervaren van de sprankeling
eindeloze beweging

daar bestaat geen tijd
maar wijsheid in oneindigheid